Omdat ik de volgende dag een afspraak had met Herr Fiß om te bespreken wat ik die week gedaan had, bleef ik donderdag opnieuw tot 17 uur op kantoor om nog zoveel mogelijk code te schrijven. Om mezelf te belonen voor het harde werk, besloot ik om erna naar de cinema te gaan. Op internet zocht ik het programma en zo zag ik dat ze om 17u30 de animatiefilm Pets speelden. Dus ik had geen tijd meer te verliezen en vertrok onmiddellijk richting centrum.
0 Reacties
's Ochtends was ik Frau Kunze tegengekomen terwijl ik over de campus naar mijn kantoor stapte. Ze zei dat ik eens moest langskomen op haar bureau omdat ze iets had voor mij. Dus ging ik snel mijn spullen afzetten en begaf me daarna naar het grote rode gebouw waar ze werkt. Om te beginnen gaf ze mijn zonnebril terug, die ik blijkbaar zaterdag bij haar thuis was vergeten. Ik was super blij want, toen ik zaterdagavond mijn bril niet meer vond, had ik geconcludeerd dat ik hem verloren was in de bossen. Daarna stond ik op, ervan overtuigd dat mijn zonnebril hetgene was dat ze die ochtend bedoeld had, maar ze zei: wacht, ik moet je de fiets nog geven!
De vorige dag had ik van op de toren van de Johanneskerk opnieuw de mooie, grote toren opgemerkt van een zwarte kerk ergens in het noorden van de stad. Ik had de toren voordien al een paar keer gezien, toen ik van een afstand naar de stad keek, bijvoorbeeld toen ik aan het meer was. Maar nooit was ik de kerk tegengekomen op één van mijn wandelingen door het centrum. Dat komt omdat ze zich een stukje buiten de ring bevindt.
Maandag ging ik na mijn werk de Johanneskerk bezoeken. Ik wou vooral in de toren gaan omdat ik al vaak gehoord en gelezen had dat het uitzicht echt de moeite waard is. Na een kaartje gekocht te hebben, mocht ik aan de beklimming beginnen. Toen ik bovenkwam, gebeurde er echt iets raar. Ik had verwacht om uit te komen op een terras met zicht op de stad en eventueel een paar toeristen die misschien voor mij naar boven waren gegaan. In plaats daarvan, liep ik recht iemands woonkamer binnen. Een oude man stond mij al op te wachten. Hij had wellicht mijn voetstappen op de houten trap gehoord.
|
An
Hallo, ik ben An en ik studeer aan de VUB. Momenteel ben ik in Duitsland voor een stage aan de Zittau/ Görlitz University. Buiten mijn werkuren wil ik zoveel mogelijk tijd besteden aan het verkennen van de omgeving. Zittau
Zittau is een Duitse gemeente aan het Drielandenpunt. De idyllische binnenstad heeft tal van beziens-waardigheden en ook het Zittauer Gebergte is zeker een bezoekje waard. A → Z
|